[ پَرسه های اُبالی]

یعنی تو زندگیم انقدر مشکلات و بدبختی دارم که حس میکنم کارمای کارای بدم تا به اینجای زندگیمه و نوش جونم

انقدر روز خوب کم دیرم که همین روزا رو سهم خودم میدونم...