[ پَرسه های اُبالی]

بیم است که سودایت دیوانه کند ما را!

در شهر به بدنامی افسانه کند ما را…

بهر تو ز عقل و دین بیگانه شدم آری!

ترسم که غمت از جان بیگانه کند ما را…